RATIONELE SYSTEMEN: EEN KEUZE UIT 50 JAAR ARTISTIEKE PRAKTIJK VAN DIRK VERHAEGEN & VOORDRACHT 'CONCRETE KUNST': EEN OPEN WERELD

STUDIEREIS ZONDAG 28 januari 2018 TILBURG, DE PONT: WEERZIEN. 25 JAAR DE PONT & WASSENAAR, MUSEUM VOORLINDEN: MARTIN PURYEAR

STUDIEREIS ZONDAG 28 januari 2018
TILBURG, DE PONT: WEERZIEN. 25 JAAR DE PONT
WASSENAAR, MUSEUM VOORLINDEN: MARTIN PURYEAR

TILBURG. WEERZIEN

Op 12 september 2017 was het precies 25 jaar geleden dat De Pont zijn deuren opende voor het publiek. Het museum viert dit jubileum met de expositie “WeerZien”, waarin bijzondere kunstwerken die als bruikleen in een van de tentoonstellingen van De Pont te zien zijn geweest, terugkomen. Als 'logés' die opnieuw worden uitgenodigd.

Drie keer per jaar organiseert De Pont een solotentoonstelling van een kunstenaar van wie het museum werk heeft aangekocht, of dat graag zou willen doen. Kunstenaars die nu tot de wereldtop behoren waren al vroeg in De Pont te zien, zoals Rosemarie Trockel (1993), Roni Horn (1994), Jeff Wall (1994), Luc Tuymans (1995) en Anish Kapoor (1995). De expositie WeerZien geeft een inkijk in de geschiedenis van De Pont. Een belangrijk deel van de opstelling van de openingsexpositie is te zien, met onder meer Planet Circle van Richard Long, The First People van Marlene Dumas en Pair Field van Roni Horn.  Heel bijzonder is de reconstructie van een eerste 'proefopstelling'. Nog vóór het museum zelf een werk had aangekocht, zelfs nog voordat het gebouw klaar was, leende Hendrik Driessen een aantal kunstwerken om een idee te krijgen hoe het gebouw zou kunnen werken. 

De eerste kunst die zo het gebouw binnenkwam verraadde al iets van de ambitie: twee schilderijen van Marlene Dumas uit het Van Abbemuseum, doeken van Marc Mulders en Rob Birza. Deze werken worden nu opnieuw samengebracht, zodat de kiem van De Pont voor het eerst voor het publiek te zien is. Verder komen enkele Grosse Geister van Thomas Schütte op bezoek bij hun Tilburgse familie, de iconische foto Milk van Jeff Wall, het werk Ohne title/Untitled dat Rosemarie Trockel in 1992 speciaal maakte voor één van de wolhokken en grote installaties van Ai Weiwei, Christian Boltanski en Robert Therrien. Op uitnodiging van het museum maakte Anton Henning een ontwerp voor de salon van het museumcafé. Zijn Interieur No. 553 is een intrigerend samengaan van muurschilderingen en schilderijen. Zelfs de bladen van de tafels in deze ruimte heeft hij in zijn plannen betrokken. De jubileumexpositie is een weerzien van verwanten. Voor bezoekers van het eerste uur een weerzien van iconische kunstwerken die eenmalig in Tilburg te zien waren, voor anderen een kennismaking met geweldige kunstwerken die bijdroegen aan de ontwikkeling van Museum De Pont. Ter gelegenheid van deze tentoonstelling werd in de tuin van het museum het werk 'Sky Mirror' van Anish Kapoor ingehuldigd.

WASSENAAR: MUSEUM VOORLINDEN: MARTIN PURYEAR (1941)

Vanaf 20 januari 2018 tot en met 27 mei 2018 toont museum Voorlinden een solotentoonstelling van de Amerikaanse kunstenaar Martin Puryear (1941). Het museum laat het Nederlandse publiek graag voor het eerst kennismaken met deze kunstenaar. Al 50 jaar werkt Puryear aan een consistent oeuvre dat niet in een stroming te vangen is. Met zijn sculpturen onderzoekt hij identiteit, cultuur en geschiedenis. Vakmanschap staat hoog in het vaandel bij de kunstenaar, die zijn werken zelf op ambachtelijke wijze van natuurlijke materialen vervaardigt. In 1989 vertegenwoordigde hij de Verenigde Staten voor de São Paulo Biënnale en in 1992 was zijn werk te zien op Documenta 9 in Kassel. Het MoMA in New York organiseerde in 2007 een retrospectief van Puryears werk. In 2011 ontving hij de Presidential Medal of the Arts van toenmalige president Barack Obama: de hoogste onderscheiding die een kunstenaar in de Verenigde Staten kan In deze tentoonstelling ligt de nadruk  

op een brede selectie uit zijn sculpturale oeuvre.

Puryears abstracte vormen doen organisch en elementair aan, als een herkenbare – vaak menselijke – natuurlijke vorm. De zintuiglijke en tactiele objecten hebben een directe impact op de kijker. Aan hun oppervlak en structuur is de hoeveelheid manuren die erin zitten af te lezen. De werken van Puryear vragen je te vertragen. De verscheidenheid van aanzichten in zijn werk, sleept de bezoeker telkens weer mee in een ervaring die de fantasie prikkelt. 

Hoewel zijn vormen doen denken aan minimalistische beeldhouwkunst en daar ook in zekere mate door zijn beïnvloed, wijst hij deze stroming af vanwege de strikt geometrische vormen en de industriële vervaardiging. Als zoon van een timmerman, construeerde Puryear op jonge leeftijd al objecten als bogen, pijlen en gitaren en als student bestudeerde hij vogelkunde, valkerij en boogschieten. In de jaren ’60 werkte hij als vrijwilliger bij het Amerikaanse Peace Corps in West-Afrika, waar hij bedreven raakte in de lokale ambachten van houtbewerking. Deze invloeden vormden onder andere de basis voor zijn latere sculpturen. Door Puryears aandacht voor precisie en duurzaamheid in zijn werk, besteedt hij vaak jaren aan de realisatie van een enkele sculptuur. 

De kunstenaar is een echte ambachtsman die zijn werk enkel zelf voortbrengt.

Door Puryears toepassing van traditionele methodes als houtbewerking, vlechtwerk en bouwtechnieken doen zijn objecten aan als herkenbaar en vertrouwd. Echter is de schijnbare simpliciteit verweven met verschillende lagen van culturele en historische referenties die zijn werken juist complex maken. Naast zijn vormentaal gebruikt Puryear betekenisvolle titels die onder andere verwijzen naar de nalatenschap van de slavernij en hoe dit haar weerslag vindt in huidige maatschappij.
Toch zijn deze referenties nooit letterlijk en weet de kunstenaar telkens weer vaste associaties met tijden of plaatsen te vermijden. Puryears constante verweving van organische vormen, ambacht en cultuurhistorische verwijzingen, maakt dat zijn oeuvre een eigen plek inneemt in de moderne kunstgeschiedenis. 

WASSENAAR. MUSEUM VOORLINDEN. VASTE COLLECTIE

Het museum heeft een aantal belangrijke kunstwerken in haar vaste collectie. Het noemt deze kunstwerken zelf ‘Belevingskunstwerken’. De sculptuur “Open Ended” van de Amerikaanse kunstenaar Richard Serra weegt maar liefst 216 ton. Het Corten stalen werk is 4 meter hoog, 18 meter lang en 7 meter breed. Het is een kunstwerk vol tegen-stellingen: loodzwaar en elegant, industrieel en organisch, statig en speels, hol en bol. Zes gewelfde stalen platen vormen samen een doolhof. Open Ended is een kunstwerk dat je al wandelend moet ervaren. Andere werken zijn onder andere Leandro Erlich's “Swimming Pool” dat speciaal voor Voorlinden is ontworpen, betoverende sculpturen van Roni Horn en “Couple under an Umbrella” van Ron Mueck.

Wandelen…misschien

Voorlinden is gelegen tegen de rand van de Wassenaarse duinen. Bos, waterpartijen en weide kenmerken het landschap. Misschien kan u genieten van een  korte winterse wandeling…en er is ook een restaurant.

PRAKTISCH   


Datum: ZONDAG 28 januari 2018.

Vertrek: 08h45 hoek Pulhoflaan – Grote Steenweg Berchem (halte tram 7 en 15)

Terug: rond 18h30

Inschrijven: dinsdag 16 januari 2018 vanaf 08h00. Enkel via de Konsepttelefoon:

0473 93 86 71.

Stuur bij voorkeur een sms met je naam en telefoonnummer. Je kan ook een boodschap inspreken met vermelding van je naam en telefoonnummer. Konsept zal je dan zo snel mogelijk contacteren.

Pas nadat Konsept je contacteerde, kan je het verschuldigde bedrag storten op de Konseptrekening IBAN  BE56 3200 6929 8688  -  BIC  BBRUBEBB  en is je inschrijving definitief.

Leden Konsept:  38 €; niet-leden: 48 €  (Leden hebben voorrang)

Graag duidelijk vermelden voor wie je inschrijft

NIET TE MISSEN CONCERT: DAAU OF DIE ANARCHISTISCHE ABENDUNTERHALTUNG IN DE ROMA!!!

Autumn Falls Festival

DAAU

+ SLUMBERLAND

DE ROMA
vrijdag 15 december 2017 • 20u00

DAAU of Die Anarchistische Abendunterhaltung bestaat in 2017 25 (!) jaar en vierde dat met een retrospectief album dat de stevige titel 'Hineininterpretierung' meekreeg. Op die plaat gaven ze de touwtjes voor de eerste keer uit handen, maar niet zomaar aan de eerste de beste.

Muziekicoon Rudy Trouvé (Dead Man Ray, dEUS, Kiss My Jazz, The Love Subtitues en nog zoveel meer) kreeg de opdracht het volledige oeuvre van DAAU door de mangel te halen en opnieuw te interpreteren. Het resultaat was een plaat waarop Trouvé “alles gedaan heeft behalve de plaat ingespeeld”.
De Hineininterpretierung-tour leidt DAAU dit jaar van een uitverkocht DE Studio in Antwerpen via onder andere Gent Jazz, Dranouter en Deep In The Woods terug naar hun thuisstad  waar ze een heuse homecomingshow komen spelen in De Roma.

Na afloop van het DAAU-concert presenteert Jochem Baeles (ex-Echo Beatty) zijn project 'Slumberland'. 'Slumberland' creërt met twee drummers, een hoop huishoudtoestellen en een batterij aan effectenpedalen een klankentapijt dat doet denken aan Suicide, Morphine, Swans en Rudy Trouvé.

DAAU:
Roel Van Camp (accordeons),
Han Stubbe (klarinet, toetsen),
Hannes D’Hoine (contrabas en bas),
Jeroen Stevens (drums, marimba)

Warm aanbevolen door Carl en Marijke Stubbe-Burman!!!

LIDMAATSCHAP KONSEPT 2018

Als Vriendenkring van de ABK Mortsel organiseert Konsept  niet alleen dagreizen naar binnen- en buitenlandse musea, jaarlijks een meerdaagse studiereis, maar kopen we ook didactisch materiaal aan voor de ABK, organiseren we mee de opendeurdagen, werken we volop aan de digitalisering en  ontsluiting van de bibliotheek en houden we de vinger aan de pols bij het aankopen van nieuwe kunstboeken.

Konsept is geïnteresseerd in wat oud-studenten verder op artistiek vlak presteren en betrekt hen regelmatig bij een boeiend project;

Konsept helpt bij de realisatie van voordrachten en tentoonstellingen;

Konsept ondersteunt projecten en maakt gastcursussen mogelijk waaraan leerlingen en vriendenkringers kunnen deelnemen;

Konsept tracht ook de drempel tot de ABK te verlagen voor kwetsbare en moeilijk bereikbare kinderen, jongeren.

Het lidmaatschap blijft ook in 2018 onveranderd:

Lidgelden:

- individueel lid: 5€
- gezinslid: 5€
- erelid*: 30 €

Konseptrekening:

Iban BE 56 3200 692986-88
BIC: BBRUBEBB


*Ereleden ontvangen een premieplaat, jaarlijks door een van de leerkrachten in een beperkte oplage ontworpen.

Het lidmaatschap van Konsept loopt van 1 januari t/m 31 december en biedt o.a. reductie op alle reizen!

Wie sponsort (vanaf 125 €), is eveneens erelid.


Graag duidelijk vermelden voor wie u lidgeld betaalt!

DIRK VERHAEGEN MAAKT PREMIEPLAAT 2018 VOOR ERELEDEN KONSEPT

DIRK VERHAEGEN, 'UITWISSSELING' 2017

Het is een digitale print op Epson Archival Matte Paper, met de hoogste resolutie gedrukt.

De oplage bedraagt 60 exemplaren. Formaat 329 mm x 483 mm (A3+)

De twee afbeeldingen (links en rechts) vullen elkaar aan. Zij zijn echt volledig complementair.

De dunne donkerblauwe lijnen en de brede witte zijn in een kwadraatraster gesitueerd. De witte lijnen
zijn verbreed met als lijndikte de rastereenheid. Wat in de ene afbeelding een dunne lijn is, is in de

andere afbeelding breed en vice versa. Twee systematisch afwisselende cijferreeksen bepalen het

verloop van de zigzagbeweging (afbeelding 2).

didactisch schema

Het is artistieke verbeelding met een wiskundig karakter. In feite gaat het over de uitdagende confrontatie tussen visuele en mentale schoonheid.

NIEUWE AANGEKOCHTE BOEKEN DOOR KONSEPT VOOR BOBLIOTHEEK ABK MORTSEL

STUDIEREIS ZONDAG 26 november 2017 Wuppertal

STUDIEREIS ZONDAG 26 november 2017 Wuppertal

Von der Heydt Museum: MANET RETROSPECTIEVE en vaste collectie
Kunsthal: TOBIAS ZIELONY, fotograaf
Skulpturenpark Waldfrieden: IMI KNOEBEL – BILDER en vaste collectie Tony Cragg en anderen.

Edouard Manet. Retrospectieve

 

De ouders van Manet ( 1832 – 1883) hadden bedacht dat Edouard rechten moest gaan studeren, maar daar had de jongeman geen zin in. Hij ging naar zee en kwam pas terug in 1849, toen zijn ouders eindelijk zijn wensen wilden respecteren. Hij ging in de leer bij Couture en volgde avondlessen aan de Académie Suisse. Hij bracht veel tijd door in het Louvre, waar hij het werk van de grote meesters kopieerde. Aanvankelijk schilderde hij erg traditioneel, maar later ontwikkelde hij een impressionistische werkwijze met lichte kleuren en een los handschrift. Tot zijn beste werk uit de beginperiode behoort 'De gitarist'. Dit schilderij bevat Spaanse invloeden en hij won er een prijs mee tijdens de Salon van 1861. Na het overlijden van zijn vader in 1862 was hij, dank zij de erfenis, eindelijk een vrij man. Op de Salon des Refusés, een protest-tentoonstelling naast de officiële Salon, presenteerde hij een jaar later zijn beroemde en tot controversen leidende schilderij 'Le Déjeuner sur l'Herbe'. Op dit schilderij zit een naakte vrouw tussen geklede mannen in een bos. Manets variant op een klassiek thema schokte publiek en critici. Onder invloed van Monet en Renoir werd zijn palet na 1873 lichter. Manet ging nu ook buiten het atelier schilderen, waardoor landschappen en stadsgezichten ontstonden. In 1882 exposeerde hij voor het laatst een nieuw werk. Hij was toen al ziek en stierf niet veel later.

 

Edouard Manet (1832-1882) was zijn leven lang een Einzelgänger. Misschien is het juist deze onafhankelijkheid die zijn visie op kunst en op de wereld om hem heen zo vernieuwend en interessant heeft gemaakt. Zijn vaak raadselachtige werk is nog altijd fascinerend. Het Von der Heydt-Museum Wuppertal wil  met een overzichts-tentoonstelling het werk van deze “buitenstaander” voor een breed publiek toegankelijk te maken. De tentoonstelling presenteert zijn gehele oeuvre, beginnend bij de eerste voorzichtige pogingen als leerling van Thomas Couture en eindigend met zijn laatste werk, de schitterende tuinschilderijen uit Rueil (1882). De visie van Manet op politiek, zijn levensbeschouwing en zijn relatie tot de samenleving in het 19de-eeuwse Frankrijk staan centraal in de tentoonstelling.

 De tentoonstelling toont ook schilderijen uit zijn Spaanse periode alsmede de bekende zeegezichten. Zijn late portretten en zijn figuurcomposities boeien vooral door de psychologische spanning tussen de personages en lijken vooruit te lopen op de vragen van de moderne psychoanalyse. Met zijn verrassende composities sloeg Manet een nieuwe weg in en dat maakte van hem terecht een baanbrekend kunstenaar die latere generaties inspireerde en dat nog steeds doet.

Presentatie vaste collectie: “MEHR LICHT!”  en “AUFBRUCH IN DIE MODERNE”

 

Met Nederlandse schilderkunst uit de Gouden Eeuw, romantische en classicistische werken uit de 19de eeuw en moderne schilderijen van Claude Monet, Ernst Ludwig Kirchner, Otto Dix, Pablo Picasso, Francis Bacon en vele anderen is het Von der Heydt-Museum een van de belangrijkste musea van Duitsland. De collectie van het museum in Wuppertal omvat kunstwerken van de 16de tot de 21ste eeuw en is van internationale betekenis. Het zwaartepunt ligt op impressionisme, expressionisme en kunst uit de jaren ’20. 

In de tentoonstelling “Mehr Licht” wordt aandacht besteed aan de wijze waarop het thema ‘licht’ door kunstenaars wordt behandeld: het goddelijk licht in de middeleeuwen, het clair-obscure, licht als dramatisch element in de verbeelding, het licht en de lichtbronnen zelf als beeldende elementen en beelddrager, het licht in fotografie…. Het museum put uit zijn rijke collectie, van middeleeuwse kunst over Renaissance, Romantiek, tot ZERO en Beuys. 

Beckmann, Goden Arrow,,1930

De tentoonstelling “Aufbruch in die Moderne” illustreert met werken uit de eigen collectie het ontstaan en de geschiedenis van het modernisme. Het modernisme kreeg vorm dank zij het werk van individuele kunstenaars als Cézanne, Van Gogh, Hodler, Munch en Beckman die de weg naar een nieuwe beeldtaal verkenden. De kunstenaars van de “Blaue Reiter” en “Die Brücke” ervaarden de jaren voor de eerste wereldoorlog als een tijd van vrijheid waarin kunstenaars zich konden bevrijden van conventies en hun innerlijk leven met een persoonlijke beeldtaal vertolken. In deze tentoonstelling worden klassieke werken uit het modernisme getoond in confrontatie met werk van hedendaagse kunstenaars.

Skulpturenpark Waldfrieden: IMI KNÖEBEL

 

Imi Knöbel is een van de belangrijkste actuele Duitse kunstenaars. Als leerling van Beuys heeft hij zich vanaf zijn eerste werk uit de jaren 1960 bezig gehouden met enkele fundamentele problemen die hij in zijn minimalistische werken voortdurend blijft onderzoeken. Eén van de belangrijkste werken uit die vroege jaren is de monumentale installatie “Raum 19” die ook op deze tentoonstelling gepresenteerd wordt. Het werk onderzoekt de verhoudingen tussen ruimtelijke structuren en vlakke elementen: de interne overgangen en de verbindingen en ook die tussen de werken onderling. Dit is eveneens het thema van de kleurrijke ‘Tafelbilder’ die op de tentoonstelling te zien zijn. Boeiend is ook de vrijheid waarin de afzonderlijke elementen van zijn installaties zich in steeds nieuwe varianten tot elkaar verhouden, en hoe zij deel uitmaken van de ruimte rondom. Zij voeren als het ware een gesprek met de ruimte en nodigen aldus uit tot een  gesprek van de kunst met zichzelf. Ook in deze tentoonstelling daagt de kunstenaar de toeschouwer uit om zich in dit gesprek te mengen. 

Het Skulpturenpark Waldfrieden bevindt zich in een bos op een helling boven de Wupper. De Tony Cragg Foundation bouwt hier een verzameling uit met sculpturen van belangrijke moderne en actuele kunstenaars. De vaste collectie toont nu reeds werk van Tony Cragg, Richard Deacon, Thomas Schütte, Wilhelm Mundts, Eva Hilds, Bogomir Eckers en vele anderen.

TOBIAS ZIELONY: MASKIROVKA (Fotografie)


 

De fotograaf en filmmaker Tobias Zielony (geb. 1973 in Wuppertal) staat internationaal in de belangstelling. De tentoonstelling in de Von der Heydt-Kunsthalle presenteert zijn nieuwste, in Kiev gemaakte foto’s. Zielony fotografeert op plekken die in de collectieve waarneming van onze samenleving liever worden vermeden. Vaak gaat het om jongeren en jongvolwassenen die zich losmaken van hun milieu en naar buiten treden. Ze voeren een innerlijke strijd die draait om zelfbewustzijn en identiteit. En ze zoeken de confrontatie.

De tentoonstelling in de Von der Heydt-Kunsthalle richt zich op het meest actuele werk van Zielony. Voor het eerst zal een serie opnamen te zien zijn die Zielony in 2016/2017 in Oekraïne heeft gemaakt. Dit nieuwe werk, getiteld ‘Maskirovka’, houdt zich bezig met de queer- en techno-scene in Kiev als een echo van de revolutie van 2013. Het begrip ‘Maskirovka’ staat voor een Russische traditie van verborgen oorlogsvoering en militaire misleiding. Maskers spelen in de huidige Oekraïne een belangrijke rol: gasmaskers op Maidan, speciale eenheden in vermomming op de Krim, ‘maskerades’ in de techno-scene en bij het spel rond seksuele identiteit. De meest recente politieke ontwikkelingen en de inmenging van de Russen in binnenlandse aangelegenheden van Oekraïne zijn te beschouwen als een trieste vorm van travestie, waarbij alles mogelijk is, maar niets nog echt lijkt te zijn. Alle aspecten van het leven versmelten tot een toestand waarin er geen goed en fout meer bestaat.

PRAKTISCH           

Datum: ZONDAG 26 november 2017.

Vertrek: 07h15 hoek Pulhoflaan – Grote Steenweg Berchem (halte tram 7 en 15)

Terug: rond 19h45

Inschrijven:

dinsdag 14 november 2017 vanaf 08h00. Enkel via de Konsepttelefoon: 0473 93 86 71. 

Stuur bij voorkeur een sms met je naam en telefoonnummer. Je kan ook een boodschap inspreken met vermelding van je naam en telefoonnummer. Konsept zal je dan zo snel mogelijk contacteren.

Pas nadat Konsept je contacteerde, kan je het verschuldigde bedrag storten op de Konseptrekening IBAN  BE56 3200 6929 8688  -  BIC  BBRUBEBB  en is je inschrijving definitief.

Leden Konsept:  41 €; niet-leden: 51 €  (Leden hebben voorrang)

Graag duidelijk vermelden voor wie je inschrijft

VERSLAG DIRK VERHAEGEN VIERDAAGSE STUDIEREIS KONSEPT STRASBOURG EN BASEL

KONSEPTREIS OKTOBER 2017

STRASBOURG, PLACE KLEBER

(c) Jacqueline Van der Mueren

We verzamelen op de Place Kléber bij de AUBETTE. Kléber is een Franse generaal die roem oogstte tijdens de Franse revolutie en vervolgens tijdens de Vendée-oorlogen en Napoleons Egyptische veldtocht. In 1800 werd hij in Caïro vermoord door een Syrische student. De romantische schilder Cros vereeuwigde dit bloedige tafereel. Wat de AUBETTE zelf betreft, dat is een langwerpig classicistisch gebouw in roze zandsteen. Ooit was het een kazerne en daar hoort een vlammende geschiedenis bij. Maar voor ons is het vooral de locatie van één van de meest spectaculaire én al even dramatische experimenten van het modernisme. Boven een deur in metaal uitgesneden: AUBETTE 1928 met de strakke typografie van projectleider Theo Van Doesburg als signatuur.




Volgens een eerste mededeling kunnen we de AUBETTE weliswaar bezoeken maar de grote zaal, de ciné-dancing, die zou vandaag gesloten zijn. Aai. We gaan in afwachting van wie weet wat het toch nog zal worden op zoek naar de CATHEDRALE NOTRE-DAME. Onderweg trekt in de Rue des Grandes Arcades de imperiale belle-époque architectuur alvast onze aandacht: het groene metalen skelet, de grote raampartijen, de goudkleurige accenten, de decoratieve tegels. Ooit waren het garen-en-band magazijnen, nu huist op de benedenverdieping een Mac Donald . Op de hoek van de Place de la Cathédrale, naast het Office de Tourisme, staat HAUS KAMMERZELL, het oudste burgerhuis van Straatsburg. De stijl is laatgotisch met karakteristiek vakwerk, beeldhouwwerk en beschildering. Binnen zijn er wandschilderingen uit het begin van de twintigste eeuw. Zij vormen vandaag het decor van een restaurant op meerdere etages. De aard van de gerechten kan men op het internet vinden, inclusief de prijzen. Ik kan mij goed voorstellen dat geen van de klanten ooit problemen had met de stijl van deze wandschilderingen. Deze opmerking omdat we zoals gezegd nog naar de AUBETTE moeten om daar het ongezouten modernisme van Theo Van Doesburg te proeven.

De kathedraal, waarin Rijnlandse stijl en Franse Gotiek elkaar harmonisch ontmoeten, mag werkelijk indrukwekkend heten. De westgevel, een machtige wand vol beeldhouwwerk, bleef met zijn ene alles overstijgende toren bewust asymmetrisch. De zuidkant is bij ons bezoek afgeschermd voor restauratiewerken maar we krijgen toch goed zicht op de soliede Romaanse vieringtoren. We vermaken ons met de dwaze maagden bij het rechtse portaal. Binnen, in de voorlopige duisternis, verschijnt het orgel van Andreas Silbermann als een schitterende fuga. In de zuidelijke dwarsbeuk staat de eenzame 13e eeuwse Pilier des Anges, drager van gewelf én drager van betekenis: het Laatste Oordeel. Het astronomische uurwerk uit de 16e eeuw verplaatst ons, met cirkelbanen en poppenspel, in de tijd naar vroegere Konseptreizen: denk maar aan Münster en Beauvais. Prachtige roosvensters uit de 13e en 14e eeuw. Verder opmerkelijke glasramen waarin de repetitieve figuratie zich oplost tot een kleurige textuur. Het doet ons zelfs een beetje aan Andy Warhol denken. Een plotse drang, innerlijk appel zeg maar, brengt ons zonder aarzeling opnieuw naar de Place Kléber en haar kazerne.

(c) Dirk Verhaegen

Het geluk is aan onze kant. We krijgen tegen eerdere informatie in toch toegang. De traphal -verondersteld een collectief ontwerp te zijn van de drie betrokken kunstenaars: Van Doesburg, Arp en Sophie Taeuber-Arp- roept duidelijk herinneringen op aan vroegere architecturale avonturen van Theo Van Doesburg: deze van zijn samenwerking met architect J.J.P. Oud in Villa Vonk, waar een kubische muur de trap ritmisch vergezelt. De glasramen zijn echo's van de sobere duo-collages die Sophie Taeuber-Arp en Hans Arp reeds in 1918 maakten. We krijgen toegang tot de beide zalen van Theo Van Doesburg, enerzijds de statische 'neo-plastische' Salle des Fêtes met haar verdubbelde rood-geel-blauwe kleuren en met haar in rasterpatroon geplaatste gloeilampen, en anderzijds de magistrale Ciné-Dancing waar de diagonale kleurvlakken de architectuur aan hun laars lappen. De kleurvelden zijn in reliëf aangebracht, volgens Van Doeburg zelf met de bedoeling elke kleur haar maximale zelfstandigheid te verlenen. In de spiegels zoek ik fotografische contra-composities in de stijl van de meester. De groene kleur -vreemd aan de oorspronkelijke stijlprincipes- moet er zeker bij. De verbindende zaal, de foyer-bar van Sophie Taeuber-Arp, overtuigt mij op dit moment nog meer. Het is olympische zaligheid. De kunstenares zwijgt, het is het kunstwerk dat spreekt. Ik wil niet geloven dat haar overige ingrepen voor altijd verloren zouden zijn. De geschiedenis van de restauraties is complex. Foto's van de situaties voor de beide restauraties lijken wel oorlogstaferelen na bombardementen. De Ciné-Dancing is wellicht hypothetischer gerestaureerd dan de Salle des Fêtes, daar waar men bij deze laatstgenoemde stalen van de oorspronkelijke verf kon recupereren. Archiefstukken, gesofisticeerde research, ontwerptekeningen, zij bieden houvast maar onthullen ook dat Van Doesburg tijdens de werkzaamheden bleef improviseren. Het schijnt dat hij uiteindelijk ook niet tevreden was over het project omdat compromissen en nutsvoorzieningen het ideaal verstoorden. In gedachten droomde hij van een nutteloze, pure architectuur die bekeken -gecontempleerd- moest worden van op een passerelle en geschoeid met vilten pantoffels. Maar voor de Aubette ontwierp hij zelfs de schakelborden! Onze gedachten gaan alweer naar eerdere reizen, naar de archeologie van het modernisme, oa naar de speurtocht in de geïmproviseerde kleurlagen van Klee en Kandinsky in hun meesterwoningen te Dessau.

(c) Jacqueline Van der Mueren

In COLMAR bezoeken we het MUSEE UNTERLINDEN. Historische site met zeer geslaagde hedendaagse architecturale ingrepen van Jacques Herzog en Pierre de Meuron. Gotische kloostergang. Het Retable des Dominicains van Martin Schongauer met dominante rood-groen contrasten. In de kapel domineert de opstelling van het beroemde Ildesheimerretabel van Matthias Grünewalt. Het geldt als een schoolvoorbeeld van tijdloos expressionisme. De compositie gespannen als een kruisboog. Demonisch, gruwelijk, hartverscheurend, innig, transcendent, mystiek. Diepe dalen, eenzame hoogten. De wonderlijke, bevreemdende kleurakkoorden maken het retabel zelfs sprookjesachtig.













Via de ondergrondse verbinding zoeken we het vervolg van ons museumbezoek. We moeten ons door tijdnood beperken tot de moderne kunst. We zien een interpretatie van Picasso's beroemde Guernica als wandtapijt. Jacqueline de La Baume-Dürbach, die trouwens ook tapijten maakte naar Delaunay, Gleizes, Herbin en Léger, kreeg hiervoor van Picasso begin jaren ‘50 de opdracht. Het tapijt wordt permanent en onder zeer speciale condities tentoongesteld. Van Monet zien we La Valée de la Creuze (1889). De details van het landschap ruimen plaats voor alle neveneffecten van de ondergaande zon. Twee Kupka's met geometrisch-abstracte ruimte-illusie. Willi Baumeister, de ene keer koel-technisch, dan weer organisch surreëel. Van Fernand Léger een sterk geabstraheerd Stilleven in rood en blauw. Verder Rouault, Soutine, Fautrier. Robert Delaunay's Stilleven met papegaai vergroot het wetenschappelijke pointillisme van Seurat tot een nagenoeg abstracte mozaïek. Heel wat lyrische abstracten, de Ecole de Paris. Een cluster tegen elkaar gehangen schilderijen van Serge Poliakoff vormt een abstracte iconostase. Byzantijnse warmte. Van Vieira da Silva duizelingwekkende, 'agorafobische' perspectieven. Bram Van Velde: de levensangst gesublimeerd tot troost. Dubuffet, 'hourloupiaanse' innerlijkheid. Alberto Magnelli, het tussengebied tussen lyrische bewogenheid en koele abstractie. Colmar, overnachting bij de luchthaven.

(c) Dirk Verhaegen

WEIL AM REIN. In de voormiddag bezoeken we het VITRY DESIGN MUSEUM. De lucht is grauw maar de kleurige stoeltjes lachen ons toe. We hebben het geluk een uiterst boeiende expo rond Charles en Ray Eames te zien: The Power of Design. Op de affiches wuift hun optimisme ons toe. Stoelen, prototypes, architectuurmaquettes, materiaalexperimenten, grafische ontwerpen, speelgoed en verzamelobjecten. Lachende verbeelding. Een beschilderde houten vis aan het plafond: anonieme volkskunst van de Amerikaanse westkust. Glasvezelstoelen, in ondeugende cartoonstijl door Saul Steinberg beschilderd. In het vrije grafische werk is de invloed van Schlemmer, Arp en Josef Albers niet te ontkennen.

(c) Jacqueline Van der Mueren

We krijgen een gidsbeurt. Frank Gehry's DESIGN MUSEUM uit 1989. Buiten oogt het als een grote cubo-futuristische sculptuur, binnen zijn de zalen vrij conventioneel. De architectuur van Tadao Ando (CONFERENTIEZAAL). De afschermende muur, het schroomvolle respect voor de aanwezige kersenbomen, het meditatieve pad naar de ingang. Binnen wonen ondergrondse verrassingen. De vergaderzaal, geluidloos en met ruim zicht op de buitenwereld. De verkeersweg uitgewist. Hierbij vergeleken is de BRANDWEERKAZERNE van sterarchitecte Zaha Hadid eerder geforceerd expressief. Hier worden voor de gelegenheid de films van Eames getoond: Powers of Ten, Toccata for Toy Trains, … De compromisloze zakelijkheid van Jean Prouvés benzinestation maakt mij echt gelukkig. We lunchen sober en correct met 'internationaal geïnspireerde delicatessen' in het zeer aangename Depot Deli dat hoort bij het nieuwe VITRA SCHAUDEPOT van Herzog & Meuron. Van dit architectenteam is ook het speelse VITRA HAUS. Verleiding tot prijzige consumptie zweeft door alle etages. Ik ben al blij met een kleurig lachende postkaart van Charles & Ray Eames: Cut-paper collage for a kite design, 1950. 

(c) Dirk Verhaegen

Later op de dag gaat het richting FONDATION BEYELER in Bazel. Het is duidelijk grensoverschrijdend reizen. FONDATION BEYELER is een fantastisch museum. De architectuur van Renzo Piano behoort met deze creatie tot het mooiste van wat ik ken. De herfstkleuren rond het bassin maken het nu in de late namiddag voor de gelegenheid extra aantrekkelijk. We zien een uitgebreide tentoonstelling van Paul Klee, met de klemtoon op zijn abstracte werk. Natuur, architectuur, muziek en schrifttekens zijn sleutelwoorden. We zien de aquarellen van de Tunisreise, magische vierkanten en de vele kleurgradaties met of zonder pijlen. Geduldig gepointilleerde werken en ruwere werken met aan graffiti verwant beeldschrift. De term Kleisterfarbe roept vraagtekens op. Het is lijmverf. Alle werken van Klee bekoren door verrassend materiaalgebruik. Vaak doen de titels glimlachen. De diepzinnigheid

(c) Dirk Verhaegen

kan speels zijn, euforisch, harmonisch, bitter of vertwijfeld. Sommige werken zijn letterlijk in een strijd op leven en dood gemaakt. In een verdere zaal wachten nog enkele Rothko's als toemaatje. De vaste collectie moeten we missen wegens ombouw. Dat geeft ons rustig de tijd het schone te laten bezinken. Buiten, terwijl het heel zachtjes gaat regenen lopen we over het grasperk langs Calders The Tree en Kelly's White Curves. In de stemmige 18e eeuwse VILLA BEROWER genieten we van een glas witte wijn met nabeschouwing. De Harmonie in Bern in gedachten. Het leven kan schoon zijn. We overnachten in MULHOUSE. Voor de deur een stemmige gracht: Le Nouveau Bassin. Het hotel met moderne zuilenrij streeft naar hemelse hoogten terwijl het er binnen ondanks het vriendelijke design eerder als in Fawlty Towers aan toe gaat. Maar de stemming kan niet stuk.

DERDE DAG: BAZEL

(c) Dirk Verhaegen

's Morgens voor het ontbijt maak ik een wandelingetje langs het water, met een groet aan de joggers, de zwanen en de ratten. In de voormiddag bezoeken we het KUNSTMUSEUM BASEL. Op de binnenplaats Rodins Burgers van Calais, een sculptuur van Chillida en in de vier hoeken minimalistische neons van Dan Flavin. We zien een tentoonstelling met werk van Chagall met focus op de scharnierjaren 1911-1919. Chagall als vagebond tussen meerdere werelden. Het Berlijnse en Parijs modernisme in creatieve strijd met de provinciale Joodse orthodoxie. Maar hoe verschillend is La Ruche in Parijs van Vitebsk? 'Onderweg kwam mijn handkar de handkarren van anderen tegen die ook hun schilderijen naar de Salon brachten. Allemaal begaven ze zich naar de houten barakken bij de Place de l'Alma', aldus Chagall in zijn autobiografie. Er wordt vaak minachtend gedaan over Chagall ('Moderne kunst voor beginnelingen' titelde De Standaard vijftig jaar geleden) maar wie deze tentoonstelling gezien heeft weet dat deze kunstenaar honderden uiterst sterke werken gemaakt heeft. Opmerkelijk is de reeks van vier Rabbijnportretten uit 1914-1915. Hier zijn vormexperimenten in Franse en in Russische geest in volmaakt evenwicht met diepe menselijkheid. De tentoonstelling toont in de marge -of eigenlijk centraal- ook documentaire en schilderachtige foto's van Solomon Judowin en Roman Vishniac over het oude door pogroms bedreigde Vitebsk. Van Tsaar tot Lenin (2017) van Herman Axelbank, vertelt op basis van filmisch archiefmateriaal, de geschiedenis van de Russische revolutie.

Een grote zaal met minimalisten. Vroege Frank Stella's lijken de wasschilderijen van Sean Scully aan te kondigen, terwijl een wandgrote shaped canvas met flashy cirkelbogen van dezelfde kunstenaar heel wat meer aandacht opeist. Blinky Palermo, een sobere jong gestorven leerling van Beuys, ruilt de verf voor minimalistische schilderijen van gekleurde stof. Donald Judd. Carl André. Het conceptuele minimalisme van Sol Lewitt. Een zaal met constructivisten en concreten is pas echt mijn ding. Twee werken van Richard-Paul Lohse uit de jaren veertig tonen overduidelijk dat niet de Amerikanen het Europese constructivisme in minimalistische richting stuurden. Principes geliefd bij Judd zijn hier ondubbelzinnig aanwezig. Een meer poëtische Vordemberge Gildewart blijft bekoren. Twee schilderijen en een sculptuur van Georges Vantongerloo. Algebraïsche glimlach. Mondriaan, de olijke 'pierkezjust'. Van Doesburg uiteraard, nog haaks correct op dat moment.

Het weer is prachtig, we verkennen de oude stad, lunchen op de Münsterplatz, wandelen langs de Rijn. Aan de bruggen wapperen de vlaggen met Paul Klee's patronen. In de herfstzon op de kade lijkt het wel Parijs jaren '60. In het MUSEUM DER KULTUREN bezoeken we Migration Bewegte Welt en met Sonne Mond und Stirne worden we uitgenodigd de sterren te beschouwen om de aarde met andere ogen te zien. Wandeling langs de markt en het al even kleurrijke RATHAUS. Wijntje in ZUM ISAAK met nostalgische herinneringen aan diezelfde gelegenheid achtendertig jaren geleden. Toen was het nog idealistisch-alternatief. Waar is de tijd! 

(c) Dirk Verhaegen

Nieuwe overnachting in MULHOUSE. De volgende morgen wacht ons het MUSEE D'ART MODERNE ET CONTEMPORAIN DE STRASBOURG (MAMCS). Het heldere, grootse en site-gevoelige gebouw is van Adrien Fainsilber. Open en gesloten in heldere ordening. Op het dak een gestileerd paard in brons en bladgoud van transavangarde kunstenaar Mimmo Paladino. Hortus Conclusus is de titel, zo lees ik, en het paard waakt over een door mythische culturen gebouwde mysterieuze tuin, waar de relatie tussen leven, tijd en natuur gebaseerd is op magisch denken in plaats van rationaliteit. Ik moet aan Marino Marini en aan de Etrusken. Een motief uit een glasraam van Sophie Taeuber-Arp is op alle banieren, affiches en folders aanwezig: Laboratoire de l'Europe. Binnen zien we vroeg werk van Herbin, rayonistische en primitivistische werken van Michail Larionov en Natalja Gontcharova, Kupka… Van Kandinsky is er een getrouwe repliek van een Salon de musique in keramiek, dat in 1931 op vraag van Mies van der Rohe in Berlijn de Bauhausactiviteiten moest illustreren. Het traditionele onderscheid tussen vrije en de toegepaste kunsten uitbannen en de interesse voor het industriële behoorden tot de doelstellingen van het Bauhaus. Net als de Aubette gaat het hier om een Gesamtkunstwerk waarbij de toeschouwer uitgenodigd wordt zich in de ruimte van het werk te begeven om een esthetische ervaring te ondergaan. Een schilderij en drie gouaches die voor het keramiekbedrijf tot model dienden vergezellen dit werk dat ook Kandinsky's nauwe relatie met muziek toont. De piano en de stoelen zijn toevoegingen van Mies van der Rohe. Kandinsky was synesthetisch begaafd, correspondeerde met Schönberg en gaf zijn abstracte werken vaak muzikale titels. Er zijn schitterende werken van Max Ernst en Picabia in dit museum, maar Sophie Taeuber-Arp en Hans/Jean Arp krijgen de meeste aandacht. Sophie Taeuber (Davos 1889 - Zürich 1943). Zij genoot een opleiding in de toegepaste kunsten. Vanaf 1915 maakte zij geometrische, orthogonale vlakkencomposities. Ze leert Hans (Jean) Arp kennen. Van 1916 tot 1926 geeft ze les in textieldesign te Zürich. Inmiddels volgt ze ook een dansopleiding bij Von Laban. Vanaf 1916 tot 1919 neemt ze deel aan de dadaïstische manifestaties, o.a. met gemaskerde dansen. Vanaf 1928 leefde zij met Hans Arp in Meudon nabij Parijs. Met Arp en Theo van Doesburg werkt ze aan het interieur van CAFE AUBETTE te Straatsburg . Vanaf 1934 domineren kromme lijnen in haar werk. In 1940 verlaat het echtpaar Arp Meudon en komen ze via Nérac (Dordogne) en Veyrier (Savoy) in Grasse. In 1942 keren ze naar Zürich terug. In januari 1943 overlijdt Sophie Taeuber ten gevolge van kacheluitwasemingen. Van haar zijn in het museum glasramen uit de tijd dat ze aan het project in de AUBETTE werkte. Elders in het museum is een volledige zaal aan dit project gewijd. Van Arp zijn er prachtige reliëfs en een volledige zaal met beeldhouwwerk. Buiten, waar het plein zijn naam draagt, is die opstelling door de glazen wand te zien. Ik kan mij nog goed herinneren dat de werken van dit schitterende koppel zo'n vijfentwintig jaar geleden in datzelfde Straatsburg in zaaltjes hingen die de naam museum amper waardig waren. Taart en koffie op het dakterras. Zicht op de Ill. 

(c) Jacqueline Van der Mueren

In LOUVRE METZ bezoeken we twee tentoonstellingen. We zijn erg benieuwd wat het met Fernand Leger zal worden. Het latere werk geldt als omstreden. Uiteindelijk is niemand ontgoocheld. De vroege werken, met vooral de magistrale Bruiloft, overtuigen iedereen. Ook de grafische werken zijn toppers. Covers voor het internationale kunstmagazine BROOM zijn aan het Russische constructivisme verwant. La fin du monde, een samenwerking met de dichter Blaise Cendrars -één van de mooiste boeken die ik ken- is jammer genoeg slechts op display te zien. Sommige werken anticiperen met hun prentjesachtige duidelijkheid en humor op de Pop Art en Roy Lichtenstein. Vrije tijd: hommage aan David knipoogt naar politiek engagement. Andere werken, vaak bestemd voor wandschilderingen, zijn haast zuiver geometrisch abstract. We herinneren ons ook nog van een vroegere Konseptreis de Wandelende bloem midden de Luxemburgse bankgebouwen. We vernemen dat deze tentoonstelling volgend jaar naar het Brusselse BOZAR komt. Voor wie er niet bij was, hier in Metz, deze goede raad: twijfel geen ogenblik.

(c) Jacqueline Van der Mueren

In hetzelfde LOUVRE METZ zien we als afsluiter een expo over Japanse architectuur. De vermoeidheid laat zich voelen en dat is jammer want het is een fantastische tentoonstelling. Ik maak gretig -zeg maar graaicultureel- foto's in de hoop iets mee te dragen. De volumineuze catalogus geeft mij dagen lang de gelegenheid verder te genieten en de overvoed te begrijpen. Zoals Chagall modernisme en traditie verbond, zo ook kan dat gezegd worden van de Japanse architectuur. We zien extreme structuralisten, terwijl anderen de materialiteit beklemtonen of het verval eren. Shireru Ban, die trouwens de archtiect is van het LOUVRE METZ, ontwierp huizen zonder muur met poëtisch waaiende gordijnen. Toyo Ito ontwierp een Mediatheek met netvormige metalen zuilen die aardbevingen willen opvangen. De transparante verdiepingen mogen schommelen. En Tadao Ando ontwierp in zijn beginjaren een simpel rijhuisje dat van de straatkant gezien eerder een elektriciteitscabine lijkt. Binnen bestaat het uit drie gelijke volumes achter elkaar, waarvan het middelste volume geen dak heeft. Wind en regen zijn er welkom. Iets minder Spartaans is het theehuisje van Terurobi Fujimori dat hoog op twee dunne boomstammen wiegt. De bezoeker moet wel zijn/haar hoogtevrees overwinnen en zich niet aan een traditionele theeceremonie verwachten.

Le Beau est partout was de titel van Fernand Légers tentoonstelling in LOUVRE METZ.
En zij: als schoonheid overal is, waarom moeten we dan reizen?
En hij: dan kunnen we de sterren beschouwen om de aarde met andere ogen te zien.

Dirk Verhaegen
Mortsel, oktober 2017





 

STATIC MOVEMENT: TENTOONSTELLING MET KONSEPTLID DIRK VERHAEGEN IN FELIXART MUSEUM

STATIC MOVEMENT

JEAN-PIERRE MAURY & DIRK VERHAEGEN 

(05.11.2017-28.01.2018)

FELIXART MUSEUM

De tentoonstelling reflecteert over de geometrische abstracte kunst in België sinds de jaren 1970 doorheen het werk van Jean-Pierre Maury et Dirk Verhaegen. Beide kunstenaars brengen een concrete, afgewogen en conceptuele kunst, in de lijn van de historische abstractie. Zonder naar het minimalisme of de kinetische kunst over te stappen, opteren zij voor een beeldtaal die het traditionele kader van het schilderij overschrijdt. Het loswrikken uit het keurslijf van de abstractie brengt volgens Maury en Verhaegen een diepe reflectie over hun praktijk. In hun werk, waaraan zij een meditatieve functie toekennen, vertrekken ze vanuit het statische om vormen in beweging te brengen

FeliXart Museum

Kuikenstraat 6

1620 Drogenbos

NIEUWE AANGEKOCHTE BOEKEN DOOR KONSEPT VOOR BOBLIOTHEEK ABK MORTSEL

'RETURNING': TENTOONSTELLING STANISLAV PAMUKCHIEV IN ART CENTER HUGO VOETEN

Stanislav Pamukchiev
 Returning

Art Center Hugo Voeten 

'Returning' is de allereerste solotentoonstelling in België van Stanislav Pamukchiev (°1953), één van de meest gerenommeerde hedendaagse Bulgaarse kunstenaars.

Zijn recentste reeks schilderijen, alsook de voorbereidende tekeningen maken deel uit van de tentoonstelling. In zijn werk drukt Pamukchiev zijn voeling met het sacrale uit als een obsessieve anonieme kracht voor individuele en collectieve rituelen waarin de heilige betekenis van het leven behouden blijft. De tentoonstelling wil het wezenlijke van de mens centraal stellen, zijn 'innerlijke zwaartekracht', de kern van psychische en spirituele volkomenheid.

In zijn werk toont Stanislav Pamukchiev zijn aversie tegen de totale secularisatie, het pragmatisme en commercialisering. Hij kant zich tegen de terugval in massacultuur en het verlies van een waarde-gebaseerd perspectief in een stuurloze wereld.

Kunsthistorica en onafhankelijk curator Vessela Nozharova is co-curator van de tentoonstelling. Deze is mogelijk gemaakt met de steun van het Staatsinstituut voor Cultuur van het Ministerie van Buitenlandse Zaken van de Republiek Bulgarije.

De tentoonstelling is open t/m 21 december 2017.

Art Center Hugo Voeten
Vennen 23
2200 Herentals

Warm aanbevolen door Konseptlid Marleen Voeten!!!

FRArGILE: TENTOONSTELLING MET WERK VAN ROELAND TWEELINCKX, NIEUWE DOCENT ATELIER BEELDHOUWKUNST

TENTOONSTELLING STUDENTEN ATELIER BEELDHOUWKUNST ABK MORTSEL HAALT WERELDPERS

STUDIEREIS ZONDAG 22 OKTOBER 2017 - BONN & BRÜHL

STUDIEREIS ZONDAG 22 oktober 2017
BONN Kunsthalle: HODLER: Maler der frühen Moderne
BONN Kunstmuseum: vaste collectie

BRÜHL: MIRO: Welt der Monster

KUNSTHALLE BONN; FERDINAND HODLER; MALER DER FRÜHEN MODERNE

Ferdinand Hodler (1853–1918) is één van de meest succesvolle kunstenaars van het einde van de 19de en begin 20ste eeuw. Veel tijdgenoten beschouwden hem als één van de belangrijkste schilders van het Modernisme. In 1999/2000 vond de laatste grote overzichtstentoonstelling van zijn werk plaats in München en Wuppertal. De tentoonstelling in Bonn neemt de draad terug op en biedt de gelegenheid om andere accenten te leggen en werken te presenteren die nog nooit – of zeer lang geleden – in Duitsland te zien waren. 

“Waarom word je geen schilder? Dat is een gezond beroep. Men is veel in de buitenlucht.” 

Ferdinand Hodler.

Aan de hand van 100 schilderijen, waarvan een belangrijk deel grote formaten, en meer dan 40 tekeningen, wordt duidelijk gemaakt welke stappen in zijn oeuvre en welke gebeurtenissen fundamenteel hebben bijgedragen tot het nationale en internationale succes van de kunstenaar. Centraal in de tentoonstelling staat ook de vraag naar de strategieën die Hodler gebruikte om als zelfstandige kunstenaar bekend en gewaardeerd te worden. Thema’s die behandeld worden behelzen zijn vormingsperiode, de buitenlandse reizen die hij ondernam, zijn deelname aan wedstrijden, schandalen waarin hij betrokken was en de tentoonstellingen waaraan hij deelnam. Een belangrijke rol in zijn carrière wordt gespeeld door het netwerk dat hij opbouwde: zijn goede contacten met verzamelaars, met de kunsthandel en met kunstverenigingen droeg in belangrijke mate bij aan de succesvolle verspreiding van zijn kunst. Hierbij speelden Duitsland, Wenen en Parijs een centrale rol. De tentoonstelling  schenkt ook veel aandacht aan de formele aspecten van het vroege Modernisme, zoals de gesloten vormen, de grote kleurvlakken, de parallelle structuren, en het ritme. De tentoonstelling behandelt onderwerpen als het landschap, het portret, de figuur en de geschiedenis. De biografie van Hodler wordt met foto’s toegelicht en biedt de toeschouwer een kijkje in het familiale leven van de kunstenaar, in zijn atelier, in zijn werkwijze en in zijn vriendenkring

Max Ernst, Grätenwald, 1926

KUNSTMUSEUM BONN

Het Kunstmuseum Bonn beschikt over een zeer rijke collectie. Bij de uitbouw van deze collectie lag het zwaartepunt op het verwerven van werken van Duitse kunstenaars. Wellicht krijg je daardoor in dit museum bij uitstek het meest volledige overzicht van de Duitse kunst na 1945. In het museum zijn sommige zalen volledig gewijd aan één kunstenaar, die bij de opstelling van hun werken vrij spel kregen. Het museum toont bijvoorbeeld werken van Blinky Palermo, Imi Knoebel, Helmut Federle, Gerhard Richter, Sigmar Polke, Katharina Grosse, Daniel Richter, Michel Majerus, Rebecca Horn, Hanne Darboven, Wolfgang Tillmanns, Gerd en Uwe Tobias, Franz Katz en vele anderen.  

August Macke, Seiltänzer, 1914

De collectie  beschikt over veel werken van August Macke, en besteedt ook veel aandacht aan Max Ernst en Joseph Beuys. De modernen zijn vertegenwoordigd door  Robert Delaunay, Alexei Javlensky, Heinrich Campendonk, en schilders van de Blaue Reiter als Ernst Ludwig Kirchner, Erich Heckel, en Karl Schmidt-Rottluff. Fotografie (onder andere Gursky), video en grafiek vervolledigen de presentatie

Brühl (Max Ernst Museum): MIRÓ – WELT DER MONSTER

 Het werk van de in Barcelona geboren kunstenaar Joan Miro vertoont een fascinerend spectrum van beeldende middelen, die door hun verscheidenheid en vindingrijkheid bijzonder opvallen. De tentoonstelling ‘MIRO – Welt der Monster’ focust op het plastisch werk van Miro uit de periode 1960 – 1970. Dit werk is, vergeleken met zijn grafisch werk en schilderijen, minder bekend. De kunstenaar maakt van alledaagse, gevonden voorwerpen gefantaseerde figuren die later in brons worden gegoten. Sommige van deze figuren zijn kleurrijk geverfd en lijken zo uit zijn sprankelende schilderijen gesprongen te zijn. Voor Miro bewonen deze figuren zijn ‘Droomwereld van levende monsters’. Op deze tentoonstelling staan ze in dialoog met werken op papier en schilderijen.Joan Miro wilde, met zijn directe en heldere beeldspraak, kunst maken ‘voor iedereen’. 

De tentoonstelling neemt deze gedachte op en maakt er een toepassing van voor deze digitale tijd. Samen met het “Cologne Game Lab (CGL) der Technischen Hochschule Köln” ontwikkelde het Max Ernstmuseum een puzzle-app “Miros Monster”. Net zoals Miro deed met alledaagse voorwerpen, kunnen de bezoekers tijdens hun bezoek aan de tentoonstelling met de ‘Augmented-Reality-App’ via hun smartphone etiketten scannen, verzamelen, verwerken tot een 3D-monster en met kleur bewerken en er een selfie mee maken. Ook in de catalogus van de tentoonstelling bevindt zich een app “Miro 360”. Met deze app kan men elf geselecteerde werken ruimtelijk plaatsen, er omheen lopen en ze  in al hun materialiteit verkennen. De tentoonstelling is tot stand gekomen met de ‘Fondation Maeght’ in het Zuid-Franse Saint-Paul-de-Vence. Deze stichting beschikt, met enkel reeds haar 160 plastische werken,  over een van de grootste verzamelingen van het sculpturale werk van Miro.

PRAKTISCH

Datum: ZONDAG 22 oktober 2017.

Vertrek: 07h00 hoek Pulhoflaan – Grote Steenweg Berchem (halte tram 7 en 15)

Terug: rond 20h00

Inschrijven: dinsdag 10 oktober 2017 vanaf 08h00  enkel via de Konsepttelefoon: 0473 93 86 71.

Stuur bij voorkeur een sms met je naam en telefoonnummer. Je kan ook een boodschap inspreken met vermelding van je naam en telefoonnummer. Konsept zal je dan zo snel mogelijk contacteren.

Pas nadat Konsept je contacteerde, kan je het verschuldigde bedrag storten op de Konseptrekening IBAN  BE56 3200 6929 8688  -  BIC  BBRUBEBB  en is je inschrijving definitief.

Leden Konsept:  43 €; niet-leden: 53 €  (Leden hebben voorrang)

Graag duidelijk vermelden voor wie je inschrijft.