zaterdag 14 juni 2008

NIEUWSBRIEF JRG 1 JUNI 08 NR 3



DE WEBLOG VAN VRIENDENKRING KONSEPT

Alle leden van Konsept krijgen de gelegenheid om berichten te laten plaatsen: over wat hen boeit in verband met kunst, interessante tentoonstellingen, theater- en muziekvoorstellingen, tentoonstellingen van eigen werk, enz… . Je stuurt gewoon een mailtje naar konsept@scarlet.be en de blogbeheerders plaatsen indien mogelijk je berichtje.

Wil je foto’s van Konseptreizen of van atelierprojecten delen met anderen, stuur ze dan als een JPEG bestandje naar konsept@scarlet.be en wij plaatsen ze in onze fotogalerij.

Op de weblog vind je uitleg over hoe je je kan abonneren. Telkens er een nieuw berichtje op de weblog verschijnt word je dan automatisch per mail verwittigd.
En tenslotte: neem actief deel aan de weblog door regelmatig reacties te versturen.

LIDMAATSCHAP KONSEPT

Door lid te worden van de vriendenkring Konsept steun je al haar activiteiten, en stel je haar in staat een aantal activiteiten en initiatieven van de akademie te ondersteunen. Bovendien geniet je van aanzienlijke kortingen bij deelneming aan reizen, uitstappen en andere activiteiten.

Lid kan je worden door je lidgeld te storten op
Rekeningnummer 320-0692986-88

De lidgelden bedragen:
- individueel lid : 5€
- gezinslid: 5€
- erelid: 30 €. Ereleden krijgen de premieplaat ontworpen door Nans Neyens (premieplaat 2008- 2009)

Wij waarderen het heel erg indien je je mailadres bezorgt aan de vriendenkring via konsept@scarlet.be

maandag 9 juni 2008

OPEN BRIEF BOB STIKKERS AAN JEF MOUTON

Beste Jef,

Op de Konseptblog verschenen al eerder de teksten van Directeur Ann Woedstadt, Schepen Erik Broeckx en ook uw tekst ter gelegenheid van de opening van KUBUS op het Fort en uw afscheid aan de ABK-Mortsel.

Graag maak ik van dezelfde weg gebruik om jou bij deze gelegenheid zeg maar een open brief te schrijven.

Jef, jij bent langer aan de ABK verbonden geweest dan ikzelf, maar we kennen elkaar al van in 1975. Lang dus. We hebben de pioniersjaren en de uitbreidings-‘boem’ meegemaakt van het DKO dat toen nog onderwijs voor Sociale en Culturele promotie heette.
En nu komt uw pensioen er dus echt aan in september. In juli en augustus kan je al oefenen – het atelier is daar een ideale plaats voor - je moet immers niet meer aan volgend schooljaar denken. De boekentas en de schoolagenda mogen weg.

Dat je voor de academie een belangrijk leraar bent geweest met erkenning ver buiten de Mortselse academie staat vast en is terecht al uitgebreid in de verf gezet.
Ook dat je je studenten na het verlaten van de academie altijd wist blijven te begeesteren is evengoed duidelijk. Dat bewijst hun aanwezigheid bij de projecten die je elk jaar trouw hebt opgezet volop. Ook bij de verschillende tentoonstellingen rond belangrijke hedendaagse beeldhouwers die je binnen het kader van de academie organiseerde waren je studenten en ‘afgestudeerden’ altijd van kortbij betrokken.
Zij waren immers het allereerste doelpubliek van deze tentoonstellingen die trouwens heel wat leerlingen en vrienden van de academie hebben weten te boeien. Die tentoonstellingen waren zonder belerend te zijn altijd uitermate leerzaam. Dat was ook je bedoeling want je hebt deze tentoonstellingen altijd in de eerste plaats gezien als lessen in beeldhouwkunst.

Jef, we hebben elkaar leren kennen aan de Westhoekakademie, in de te kleine ateliers – in welke academie zijn deze trouwens groot genoeg? - op het oude dorpsplein van Koksijde, naast de kerk. Jouw atelier deels op het ‘gelijkvloers’ van de oude pastorij en het mijne deels op de eerste verdieping. We liepen regelmatig bij elkaar binnen want zoveel materieel en materiaal hadden we aanvankelijk niet en dus moesten we goede gebruiksafspraken maken.
Na het werk hadden wij en de andere collega’s, bij de nodige pintjes en sigaretten – er werd daar toen wat afgedampt - tot in de late, meestal vroege uren, gesprekken over kunst, over de studenten en over tentoonstellingen, over beeldhouwen en schilderen, over alles wat ons op dat ogenblik bezighield. Dat deze gesprekken erg geanimeerd waren moet ik jou niet vertellen. En ’s anderdaags een snel ontbijt en ‘zere weg’ naar de akademie.
Na het ‘Dorp’ hebben we in de ‘Hagedorenstraat’ bijna 8 jaar het atelier gedeeld. Daar heb ik pas echt goed ondervonden hoe belangrijk de leraar Jef Mouton voor een school is. Wij hebben elkaar zien en horen werken en we vonden het normaal elkaar raad te vragen, samen met de studenten een gesprek op te zetten over de formele en technische aanpak van een werk; details soms, maar nooit onbelangrijk en altijd vruchtbaar.
Ik heb toen veel opgestoken over wat sculptuur eigenlijk is en kan zijn en ik heb, dank zij jouw hulp en raad, zij het rudimentair, klei op een minder amateuristische en technisch betere manier leren gebruiken. Dat kwam het werk van de studenten en mijn arbeidsvreugde ten goede.
We hebben daar met zijn allen hard gewerkt, ik denk maar aan de verhuis bij het opzetten van de eindejaarstentoonstelling, het herschilderen van sokkels en van de loodzware tentoonstellingspanelen met hun zeer merkwaardig verbindingssysteem.

Jouw programma, het artistiek-didactisch skelet waarrond jouw lessen waren opgebouwd, stond van meet af aan stevig op poten en er moest in de loop van de jaren weinig aan veranderd worden. Omdat je van bij het begin de correcte pedagogische lijn volgde waarbij aandacht voor alle elementen waar het in sculptuur om gaat in de juiste dosering en op de juiste plaats kwam, met altijd voldoende ruimte voor individuele correcties en aanpassingen. Omdat je altijd oog had voor het individu met zijn mogelijkheden en beperkingen kon je steeds, jaar na jaar zeer boeiende en dikwijls ook verrassende en altijd intelligente eindejaarstentoonstellingen voorstellen.

Het is dan ook niet moeilijk te begrijpen dat ik, toen er kort na mijn aanstelling in Mortsel een leraar nodig was voor het atelier beeldhouwkunst en ondanks ons beider Westhoekverleden, jou met aandrang heb aangezocht om dit atelier over te nemen.
Je hebt vrij snel positief gereageerd en zo startte jouw parcours in Mortsel dat we allemaal kennen. Je hebt hier uiterst verdienstelijk werk geleverd, en daarvoor Jef, ben ik je erg dankbaar.
En nog iets Jef, misschien een detail, maar volgens mij niet, je woonde het verst van ons allemaal en je was nooit te laat op de ABK ondanks de Kennedy-tunnel en de autostradefiles. Hoe dat kwam?
Respect voor je studenten zeker, en daar begint en eindigt toch alles mee.

De leraar Jef Mouton is nu ‘op pensioen’ maar de beeldhouwer blijft doorwerken.
Je weet Jef dat als ‘elke steen zijn beeld verdient’ (het zijn je eigen woorden) jij nog veel werk voor de boeg hebt.
En wees gerust als oud-studenten in de toekomst een tentoonstelling van Jef Mouton bezoeken zullen de herinneringen aan de leraar en zijn woorden er altijd bij zijn.

Ik eindig, ook in naam van Ria, die al die jaren van heel nabij getuige is geweest van het academieverhaal, met je eigen woorden:

‘ de naarstigheid Jef’

het ga je goed en tot in het atelier,


Bob Stikkers



,