zaterdag 26 april 2008

BAANCONCERT BLINDMAN 4 x 4 STRINGS UITGESTELD


Wegens ziekte van een van de muzikanten, is het concert van Blindman 4 x 4 strings op zondag 27 april 2008 om 12u00 uitgesteld.
Wordt vervolgd!

donderdag 24 april 2008

UIT HET KONSEPTARCHIEF: VERSLAG VIERDAAGSE REIS MILAAN 2004

MILAAN (oktober 2004)

Terug van onze korte maar intense Milaanreis. Hoe onvatbaar is de wereld! En hoe goed is dan de concentratie op één enkel aandachtspunt! Wij liepen op de trappen en de hellingen van de ingewikkelde daken van de dom, een complexe doolhof waarvan we weten dat hij toch min of meer symmetrisch en gestructureerd moet zijn. Pilaarheiligen en bouwkranen, dat klikt bij 't kadreren. Of is dat een cliché? Mensen op het plein, duikvlucht in het heden.

In de Pinacoteca Ambrosiana zagen we Da Vinci's Portret van een musicus. Comfortabel te bekijken in tegenstelling tot die fameuze Mona Lisa in het Louvre. De techniek is verbluffend, en ook verscheiden: al naargelang de noodzaak wisselt Da Vinci zijn penseelvoering. Zo'n musicus, beeltenis van een beoefenaar der vrije kunsten, verheven boven het nederige schildersambacht en de vuile alchemie. Ik was echter ook getroffen door een Madonna del Velo van een onbekende Lombardische meester. Kaderbevestigende vensterverhoudingen. Kartons van Rafael voor zijn School van Athene. Geen sporen van perforaties of kwadraatrasters. Een stilleven vol uitsnit van Caravaggio, laag bekeken alsof hij gehurkt voor de tafel zat. Aanleiding tot discussie. Sommigen missen een verhaal, een inhoud.

Ik som maar wat op, als haastig houvast. Opzij, opzij, opzij. De trompe l'oeil van de San Satiro is niet echt aan mij besteed, tijd dus voor de in vriendschap geklonken Lombardische wijn.

Vrijdag. In de Pinacoteca di Brera trof mij een prachtige Madonna en kind van Ambroggio Lorenzetti. Warme gratie. Een starre, nog Byzantijnse wereld die langzaam ontdooit. Ambroggio Lorenzetti was ook de kunstenaar die de eerste landschappen in de westerse kunst schilderde. Het gescalpeerde Pala Montefeltro van Piero della Francesca doet Maria's kuisheid ongewild geweld aan. Maria's verloving door Rafael doet mij nog eens beseffen hoe belangrijk het is de schilderijen in het echt te zien. Sprongen in de tijd. De voeten van da Volpeda's sociaal-realistische boeren stappen met lichte, dynamische stippen het futurisme tegemoet. In de bookshop kan ik het kinderboek Un bambino di nome Giotto niet laten liggen. (Ik vermaak mij vandaag met een poging tot vertalen, het verhaal en de illustraties zijn werkelijk ontroerend mooi.)

Modewijk. De verkopers lijken ons stijlvol geklede maar arrogante buitenwippers. Alhoewel anderen heel andere ervaringen vertellen. Genietbaarder zijn daar in de wijk de doorgangen die aan de prenten van Jan Vredeman de Vries herinneren.

In Fondazione Artistica Poldi Pezzoli was de bewondering voor Piero del Pollaiola's Vrouwenportret echt unaniem. Ook Bellini's Pieta verdiende een close reading, o.a. omwille van zijn verbluffende arcerende techniek. In een vitrine met horloges een zonnewijzer in de vorm van een galjoen: de dobberende tijd de horizonten der verandering tegemoet. Een tapijt vol craquelure pattern-patchwork. Daar halen we de fractalen bij.

Santa Maria delle Grazie: oriëntaals getinte gotiek aangevuld met hoog en helder cirkelende renaissance. Paradigmawijziging. Reisgenoot-organisator Carl Stubbe: 'Het inwendige zien verandert'. Da Vinci's Laatste Avondmaal bleek voor ons niet op het menu te staan. Doeme. De Italianen weten hun patrimonium met mondjesmaat te serveren. Het gemis wordt gecompenseerd met speculatieve Da Vinci Code-verhalen.

Avond. Droge kanalen, vloeiende wijnhuizen.

Zaterdag. San Lorenzo Maggiore. Clusterende centraalbouw. Heterogene archaïsche framenten vormen toch een prachtig geheel. Mozaïekfragmenten. Dertiende-eeuwse fresco's. Sint Helena doet mij met haar statische houding, de witte rechthoek en het rechte kruis onweerstaanbaar aan Malevitsj denken. Het kruis op een ander fresco lijkt dan weer een oefening in ruimtelijke dubbelzinnigheid van El Lissitsky. Proun. Stations op weg naar het nieuwe. Ik en de Russen die toch ook Byzantijnen zijn. En joden. In de crypte ligt het oudste verleden als een stilleven van brokstukken.

Museo della Scienza. Kunst en wetenschap. Da Vinci meet met zand de sterkte van ijzerdraad. Zijn schroef lijkt een constructivistisch theater. Een graafmachine lijkt een lineaire sculptuur van Robert Jacobsen. 'The ease with which he passed between his roles as artist, technologist and natural philosopher remains remarkable even when we remember that these distinctions were by no means as rigid during the renaissance as they are today.' Dat lees ik in Bright Earth: Art and the Invention of Color van Philip Ball (een aanrader!).

Castello Sforzesco. Macht. De indrukwekkende ruimten van de binnenplaatsen en doorgangen zijn in geen beeld te vatten. Het onvatbare willen kadreren. Voor mij -en voor vele reisgenoten- is de zoldering van da Vinci, in de Sala delle Asse, een openbaring. 'A symbolic representation of the Vale of Tempe, a topos of classical literature that provides a picture of a delightful place in wich the conflict between savage nature and grace takes place' lees ik op de bijhorende folder. Vegetatie van heraldiek. Gewelven van Pech-Merle met prehistorische kronkels. Een Keltisch kluwen. Immanuel Kant schoolmeesterend over perken en wildgroei. Pollock en het onbewuste. Zdenek Sykora's computergestuurde lijnschilderijen. Aboriginals. Brice Marden. Prigogine. Symmetrische spagetti. Een stamboom van wildgroei-associaties. Boccioni's sculpturaal stilleven brengt een boeiend gesprek op gang. De gietvormen uit het Museo della Scienza zijn er weer. Ontwikkeling rond een centrum. Het object als belevenis. Fragmentatie. Deconstructie. Tony Cragg op komst. En dan altijd maar die troost van de eenvoud: Morandi.

Laatste weg en weer: Basilca di S. Ambroggio. Atrium. Binnen een prachtige romaanse preekstoel. Mozaïek uit de twaalfde eeuw. Een kruisafname van Gaudenzio Ferrari. Geledingen op de boogvormen herinneren aan Vézelay. En trouwen maar aan de lopende band. En voor de schoonste stem hadden we ook nu geen tijd.

Dirk Verhaegen

maandag 21 april 2008

BEFORE DINNER CONCERT


LIESBETH DEVOS, zang
LUCAS BLONDEEL, piano.

programma: Mozart, Schumann en Schubert.

zaterdag 17 mei 2008 om 17u00

De Boerenpoort OC Melsele
Sint-Elisabethstraat 31 A Melsele (Beveren-Waas)

tickets: 10€
reservatie: 03/775 35 79
Na het concert gratis aperitief

lees meer

DE ULTIEME PERFORMANCE: STERVEN VOOR DE KUNST?!

De Duitse kunstenaar Gregor Schneider (1969) wil een stervende mens tentoonstellen. Over die 'ultieme performance' zegt de kunstenaar: 'Het is mijn bedoeling om de schoonheid van de dood te tonen.'

Schneider klinkt in een interview in het vakblad The Art Newspaper zeer vastberaden. 'Ik wil een mens tonen die een natuurlijke dood sterft of net gestorven is', zegt hij. 'Ik ben er zeker van dat we mensen zullen vinden die aan dit project willen meewerken.

'De man, die als een even belangrijke als bizarre kunstenaar bekendstaat, zal bij het uitwerken van zijn project naar eigen zeggen hulp krijgen van Roswitha Vandieken, een dokter in de pathologie uit Düsseldorf. De arts zal hem bijstaan bij het zoeken naar terminaal zieke vrijwilligers die er geen been in zien om in de publieke ruimte en in naam van de kunst te sterven.

Schneider wil zijn kunstwerk tonen in het Haus Langemuseum in Krefeld, Duitsland, dat al eerder werk van hem exposeerde. Als het museum de macabere performance niet toestaat, wil hij zijn sterfact tonen in een studio in zijn geboortestad Rheydt. In het werk van Schneider is onbehagen en dood een vaak terugkerend thema. Zo stelde de kunstenaar zichzelf al eens tentoon in een museum terwijl hij de dood voorwendde.

Gregor Schneider is in de wereld van de hedendaagse kunst zeker geen onbekende. In 2001 won hij met een labyrintisch gebouw van smalle gangen en kamers de Gouden Leeuw op de Biënnale van Venetië. In 2005 werd een voorstel van hem voor diezelfde Biënnale om politieke redenen geweigerd. Schneider had voorgesteld om op het bekende San Marcoplein in Venetië een zwarte kubus te plaatsen die sprekend om de Kaäba van Mekka geleek.

De kunstenaar stelde twee jaar geleden nog tentoon in ons land. In het Museum Dhondt-Dhaenens in Deurle liet hij in 2006 een vleugel verbouwen, een ingreep die veel applaus kreeg van de kunstkritiek. Op dit ogenblik loopt van Schneider een expositie in La Maison Rouge in Parijs. De tentoonstelling bestaat uit een reeks kamers die, naarmate men verder in het kunstwerk doordringt, steeds kleiner en donkerder worden en uiteindelijk helemaal verduisterd zijn. Het publiek wordt gefilmd terwijl het zich een weg naar buiten zoekt.

Schneider ontvouwt zijn plannen om een stervende mens te exposeren op een ogenblik dat zijn collega-kunstenaar Guillermo Vargas Jiménez wereldwijd protest over zich heen krijgt omdat hij bij wijze van performance een hond had laten sterven in een kunstgalerie. De kunstenaar wilde op die manier naar eigen zeggen reflecteren op het lot van de straathonden in Costa Rica. Het idee doet ook denken aan Körperwelten van de Duitse anatoom Gunther von Hagens, al waren die 'werken' al dood.

(Jeroen De Preter in DeMorgen, 19/04/'08)

PROJECTTENTOONSTELLING DE DREEF


De Academie voor Beeldende Kunst van Mortsel, filiaal Edegem nodigt u van harte uit op de opening, vrijdag 9 mei om 18u00.

Dreef Hof ter Linden, Drie Eikenstraat, 2650 Edegem
zaterdag 10 en zondag 11 mei 2008

Meer info: 03 449 31 85

zondag 20 april 2008

NIET TE MISSEN: DAAU IN CONCERT !

DAAU werd in 1992 opgericht aan het conservatorium van Antwerpen door Han Stubbe, Roel van Kamp en de broers Buni en Simon Lenski. De band heette toen nog voluit Die Anarchistische Abendunterhaltung. Die bandnaam is afkomstig uit de roman Der Steppenwolf (1927) van Hermann Hesse.

DAAU schoeit al meer dan 15 jaar een klassiek instrumentarium op een eigenzinnige rockleest. Met deze formule slagen de Anarchisten er steeds weer in om de luisteraars mee te slepen in hun bijzondere, hartstochtelijke muzikale reis. DAAU overschrijdt en overstijgt met gemak de grenzen tussen klassieke en popmuziek. Gaat dat zien!
lees meer

zondag 4 mei 2008 - 19u30 - Café Zeezicht - Dageraadplaats 7-8 Antwerpen (Zurenborg)
(Ter gelegenheid van 31 jaar café Zeezicht!)

BAANCONCERT: BL!NDMAN [4 x 4] STRINGS



BL!NDMAN [4×4]strings is een jong, dynamisch strijkkwartet dat onder de vleugels van het befaamde BL!NDMAN saxofoonkwartet bouwt aan een breed gevarieerd repertoire. In hun recitalprogramma’s confronteren zij nieuwe muziek met bekende oude meesters op dergelijke manier, dat grote afstanden in tijd en plaats gereduceerd worden tot slechts verschillen in visie.

Zij kregen reeds veel bijval met succesvolle concerten voor festivals als; Ars Musica, Music@venture, het Festival van Vlaanderen, Klara Festival, Festival der Voorkempen, Brxl Bravo, ...

In 2007 werd BL!NDMAN [4×4]strings geselecteerd voor de finale van Gouden Vleugels, Vlaanderens grootste wedstrijd voor debuterende ensembles. Hierdoor zullen zij komend concertseizoen te horen zijn in een gezamelijk project met Spectra, een toonaangevend ensemble voor hedendaagse muziek.

Samenstelling van het kwartet: Kris Hellemans (altviool), Liesbeth Baelus (viool), Pieter Jansen (viool), Romek Maniewski (cello)

datum: zondag 27 april 2008 - 12u00
locatie: Salle Jeanne Simons - Turnhoutsebaan 5 2100 Deurne
reservatie: 0486 / 89 53 18 of baanconcerten@hotmail.com
tickets: VVK 6€, kassa 8€

TENTOONSTELLING ANNEMIE GEUENS


Annemie Geuens

nodigt u uit op haar tentoonstelling


vrijdag 25 april 2008 -20 uur (vernissage)

zaterdag 26 & zondag 27 april van 14u00 - 18u00


Cruyslei 59 - 2100 Deurne