Expositie: “The Perfect Present”
Met werk van 6 oud-leerlingen in het kader van de 30ste verjaardag van Vriendenkring Konsept.
The Perfect Present
n.a.v. 30 jaar Konsept
n.a.v. 30 jaar Konsept
23 september t/m 28 oktober 2017
bovenzaal ABK Mortsel
bovenzaal ABK Mortsel
De “zes”, die tot eind oktober in de Bovenzaal tentoonstellen, zijn afkomstig uit de 6 opties of ‘disciplines’ die de Hogere Graad van de ABK tot eind vorig schooljaar rijk was: beeldhouw-, schilder-, teken- en fotokunst, vrije en toegepaste grafiek. Ze zijn afgestudeerd in verschillende jaartallen: de ene is al wat langer uit onze school weg dan de andere. Enkele van hen zijn ondertussen een nieuwe opleiding aan onze academie gestart.
De sculpturen van Wouter Van De WEYGAERT ontstaan vanuit een “noeste arbeid” . “Inspiration is a joke, real artists sit down and work”. Dit citaat van de Amerikaanse kunstenares, Tara Donovan, is op het lijf van Wouter geschreven. De energie waarmee Wouter te werk gaat vertaalt zich in zijn werk. Zo creëert hij een “archaïsch” ogende beeldtaal met herbruikte alledaagse bouwmaterialen: restproducten van onze consumptiemaatschappij: ytongblokken, dakpannen, bakstenen, gyproc, …..
Deze materialen worden gestapeld, aan elkaar gemetst of bedekt met een pasteuze verflaag en vervolgens terug verzaagd, afgebroken en soms vrijgegeven aan omgevingsfactoren zoals weer en wind. De werken ontstaan vanuit een uitgesproken procesmatig werkproces.
In deze tentoonstelling toont Wouter nieuw werk, waarbij hij de grens aftast tussen de geometrische abstractie en het organische, het twee- en het driedimensionale, het beoogde resultaat en het onvoorspelbare proces. De rede versus toeval.
De schilderijen van Christel EMBRECHTS kenmerken zich zowel door een speelsheid als door een sérieux.
Speels in het gebruik van verschillende dragers en formaten, in het samenbrengen van beeldelementen, soms ook in de schilderwijze, in de frisse toets en in de kleurkeuze. Ook in de bril- of verrekijkervormen ontstaat een speelse verwarring: zijn de beelden een werkelijke doorkijk of eerder (na)beelden ontsproten aan het geestesoog?
De ernst ontwaar je in de eerder statische – soms symmetrische – composities, in de verstilling door de ingehouden schilderwijze en in het onbestemde lichtgevoel.
Sommige werken blijven raadsels: gaat het over de verering van een vorm, van iets buiten beeld of over de verheerlijking van het licht?
De landschapstekeningen van Jens MILONTON komen voort uit een mentale reis. Het zijn herinneringen aan het Noordelijke landschap, zoals hij het beleefd heeft tijdens verschillende wandeltochten in Noorwegen, Zweden, Ijsland en Schotland. Vanuit het pure tekenen laat Jens een landschap naar voren komen. Alsof de mist langzaam optrekt.
De landschappen zijn een weergave van natuurlijke elementen, die op elkaar inspelen. Gesteente, water, lucht en tijd in een eindeloze beweging en herhaling. Zoals in de Japanse traditie van landschapsschilderkunst, probeert Jens tot een soort van verstilling te komen, de afbeelding van de leegte. Zijn beelden roepen een gevoel van isolement, nietigheid en melancholie op. Ze verbeelden een verlangen naar absolute afzondering.
Volgens Eva VAN MALDEREN heeft de mens de neiging om alles in hokjes te plaatsen, heeft alles een duidelijk omlijnde uitleg nodig om te kunnen gevat en benoemd worden. Hierdoor ontstaat structuur en standvastigheid, een gevoel de dingen te begrijpen en te kunnen vertalen naar de eigen leefwereld. Door dit nu juist niet toe te passen, laten Eva’s foto’s zich niet zo gemakkelijk lezen.
Met haar foto’s wil Eva de “tijdelijke afwezigheid” vastleggen, die zich altijd en overal en in dagelijkse situaties manifesteert. Deze wordt veroorzaakt door het ontbreken van de mens, die voor korte of lange duur uit het beeld is verdwenen. De foto’s roepen leegte op, leegte die onrealistisch en onecht lijkt.
Voor Eva bepaalt het frame in grote mate de totstandkoming van het beeld. Het onttrekt wat rond het beeld aanwezig is aan het gezicht. Zo zal elke toeschouwer het afgesnedene op een andere manier invullen en de totaliteit van het beeld vanuit de eigen ervaring interpreteren.
Voor haar boek Capta, letterlijk “het gevat zijn, zowel fysiek als mentaal”, maakte Lieve DENOLLET illustraties met litho, lino en kartondruk. Beelden spelen immers een belangrijke rol in de manier waarop het menselijke brein de werkelijkheid interpreteert, in die mate zelfs dat Lieve ze bestempelt als “de handvaten van onze geest”. Capta is een doorwrochte studie over de werking van de hersenen en het zenuwstelsel, over taal en vooral over beeldtaal. Elk hoofdstuk heeft een aparte lay-out en wordt ingeleid door een bepaalde letter.
In haar inleiding schrijft de auteur: “Onze gedachten, hetzij in woorden, hetzij in beelden, volgen geen lineaire bewegingen. Zonder onze creatieve geest kunnen we niet naar de wereld kijken of deze interpreteren. Een kind neemt in de wolken zonder moeite de neus van zijn vader waar. In die zin maken we het opmerkelijke rondom ons buit, capteren we de wereld via persoonlijke gedachtebeelden. En in onze verhalen en commentaren na de gebeurtenissen sluipen allerlei elementen die met de oorspronkelijke feiten niets te maken hebben. Geen enkele vertelling kan zonder de sappige details van een interessante anekdote ontstaan uit onze fantasieën. Die vervangen wat we niet begrijpen kunnen. Al kijkend, plaatsen we handgrepen op de realiteit, zoals klinken op een deur.”
Op basis van de fotografische etsen uit haar opleiding vrije grafiek, stelde Francine BASTIAENS, voor deze expositie een nieuwe compositie samen. De zoektocht naar een evenwicht in vlakken, kleur, lijn en beweging vormt het centrale thema van de afzonderlijke compartimenten, die na scheuren en transformeren tot stand kwamen. Grappig is dat overblijfselen van het maakproces, zoals strookjes rode plakband en snijrandrestjes, als volwaardige beeldelementen functioneren. Wriemelende accenten worden in bedwang gehouden door strak geritmeerde patronen.
Twee felgekleurde vlakken domineren langs weerskanten het drieluik, bij nader inzien zijn het de zegels van een legendarische Chinese keizer. Ook de aanwezigheid van Chinese karakterachtige tekens en het gebruik van Chinees moerbeipapier getuigen duidelijk van een bewondering voor de cultuur van het Verre Oosten. In de taferelen met penseelstroken in Chinese inkt vind je een poëtische knipoog naar het werk van de Chinese kunstenaar Gao Xingjian.
Academie voor Beeldende Kunst Mortsel, 23 september 2017
- de teksten zijn het resultaat van gesprekken tussen de oud-leerlingen en hun oud-leerkracht van de hogere graad aan de ABK
-de deelnemende oud-leerlingen zijn:
Wouter VAN DE WEYGAERT, Christel EMBRECHTS, Jens MILONTON, Eva VAN MALDEREN, Lieve DENOLLET en Francine BASTIAENS
 |
| Enkele deelnemende oud-leerlingen (met fles) |
-“The Present Perfect” is een initiatief van Konsept, vriendenkring van de ABK, n.a.v. haar 30ste verjaardag
-David OOMS, leerkracht schilderkunst, coördineerde de tentoonstelling
Geen opmerkingen:
Een reactie posten